- Μολούκες
- (ινδονησιακά Μαλόκου, ολλανδ. Molukken). Αρχιπέλαγος (85.728 τ. χλμ., 1.856.075 κάτ. το 1990) του Ειρηνικού ωκεανού, μεταξύ Κελέβης, Νέας Γουινέας και Τιμόρ. Ανήκει στην Ινδονησία, της οποίας αποτελεί την ομώνυμη επαρχία· πρωτεύουσα είναι η Άμπον (275.888 κάτ.). Βρίσκεται πάνω στη γραμμή του Ισημερινού και περιλαμβάνει πολυάριθμα νησιωτικά συμπλέγματα (Μπάτσαν, Μοροτάι, Όμπι, Σούλα, Λέτι, Μπάμπαρ, Κάι, Τανίμπαρ, Άρου), τα νησιά Χαλμαχέρα (το πιο μεγάλο από τα οποία διαρθρώνεται σε τέσσερις μεγάλες χερσονήσους, που χωρίζονται από τους κόλπους Κάου, Μπούλι, Ουέντα), Σεράμ, Μπούρου, και διάφορα μικρότερα νησάκια. Τα νησιά αυτά, κυρίως ορεινά, εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ορογενετικών παροξυσμών της αλπικοϊμαλαϊανής συρρίκνωσης και παρουσιάζουν εκτεταμένες ηφαιστειακές εκδηλώσεις και συχνά σεισμικά φαινόμενα· μερικά νησιά είναι χαμηλά και επίπεδα, γιατί έχουν μαδρεπορική προέλευση. Το κλίμα είναι τροπικό, ζεστό και υγρό· οι βροχοπτώσεις, άφθονες σε όλες τις εποχές, προκαλούνται από τους μουσσώνες και τους αληγείς ανέμους. Ο πληθυσμός, κυρίως Μαλαίοι και Παπούα, ασχολείται με τη γεωργία (κοκοφοίνικες, μπαχαρικά, ρύζι), με την εκμετάλλευση των δασών και την αλιεία.
Το αρχιπέλαγος εξερευνήθηκε από τους Πορτογάλους στις αρχές του 1512, αλλά σε λιγότερο από έναν αιώνα κύριοι έγιναν οι Ολλανδοί, οι οποίοι διατήρησαν την κυριαρχία τους χωρίς σχεδόν διακοπή. Κατά τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο τα νησιά καταλήφθηκαν από τους Ιάπωνες και μετά περιήλθαν στην Ινδονησία.
Dictionary of Greek. 2013.